علی می گفت:حتما مصلحتی در کار بوده که رو به مذاکره کردن آوردن، شاید هم یه بازی سیاسی جدید باشه و اصلا بحث مذاکره جدی نباشه.

مهرداد لیوان آب رو تا آخر سرکشید و گفت:قضیه خیلی هم جدی تر این حرفا است،آقایون برا ی مذاکره وقت هم تعیین کردن.

حبیب که تازه از راه رسیده بود وارد بحث شد و گفت: من که از اول گفتم بیاید به قالیباف رای بدید،قبول نکردید این هم نتیجش!

سید رضا که فکر نوشتن بیانیه برای فردا بود با لحجه غلیظ اصفهانی و با صدای بلند گفت: اصلا فرقی نداره! ما دانشجویان باید برآرمان خواهی خودمون تاکید کنیم و از مسوولین بخواهیم که این ننگ رو نپذیرند،( صدای تکبیر به همراه خنده همه اتاق رو فرا گرفت)

محمد که از اول بحث دستاش توی ریش های بلندش بود وما رو نظاره می کرد در حالیکه با گوشه چفیه روی دوشش چند قطره اشکه گوشه چشمش رو پاک می کرد این جریان رو با جنگ صفین مقایسه کرد و گفت : قضیه عراق بهانه است اون موقع قرآن روی نیزه ها کردن حالا هم بحث عراق رو علم کردند،(بچه ها که بعد از شنیدن صحبت های آقا زیاد با نظر محمد موافق نبودند هر کدوم با یه استدلالی این بحث رو رد می کردند اما هیچ کدوم تکلیف خودشون رو در قبال این قضیه خوب نمی دونستند)

سعید همینطوری که پیراهن مشکی یقه آخوندیشو از تنش بیرون می آورد، گفت : سه شنبه صبح  توی حسینیه صنف باید ببینیم حاج منصور چی می گه، خدا دشمنای اسلام رو از اولینشون تا آخرینشون لعنت کنه!(یکی دو تا از بچه ها آمـــین بلندی گفتن؟)

من  که تا حالا در حال خوردن نیمرو بودم و از کنار سفره تکان نخورده بودم ، با یه تکه نون ته ظرف رو خوب پاک کردم و با دهن پر خطاب به همه بچه ها صدا زدم : بچه ها تخم مرغ امروز شد صد تومان ....

سکوت عجیبی نسبت به حرف من اتاق رو فرا گرفت ، نمی دونم چرا همه فکر کردن که این حرف من به مذاکره با آمریکا ربط داره ...