مدیر، مسئولان و اعضای هیأتهای علمی مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی در قم با رهبر معظم انقلاب اسلامی دیدار کردند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این دیدار با ابراز خرسندی فراوان از تلاشهای عمیق مؤسسه آموزشی - پژوهشی امام خمینی افزودند: این مؤسسه خوب، جامع و کامل می تواند از لحاظ تلاش پیگیر، خستگی ناپذیر، خالصانه و عالمانه الگویی برای حوزه باشد.

ایشان با تجلیل از فضل و اخلاص و تقوای آیت الله مصباح یزدی وجود این کمالات را در مدیریت یک موسسه موجب افزایش برکات الهی خواندند و افزودند: خدمات و تلاشهای این مؤسسه، به شکل صحیح اطلاع رسانی شود.

در آغاز این دیدار آیت الله مصباح یزدی رئیس مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی(ره) گزارش کوتاهی بیان کرد.

پای درس امام رئوف 4

امام آیینه ها ، ایها الرئوف سلام

نه می خواهم به تور «ایتالیا» و «اسپانیا» بیفتم.

نه بادام چشم های «چینی ها» و «ژاپنی ها» را ویار کرده ام.

نه نسیم «دبی» و «استانبول» به کله ام زده!

نه هوس دوبیتی های «بابا طاهر» را دارم.

نه «منارجنبان» دلم را می لرزاند.

نه مات «کیشم».

نه مو جی «خزر».

فاتحه «سعدی» و «حافظ» را هم از همین جا می خوانم.

من فقط یک بلیط رفت «مشهد» می خواهم.

حتی الامکان بی برگشت.

میلاد سراسر برکت امام الرئوف علی ابن موسی الرضا علیه السلام را به همه دوستان خوبم تبریک عرض می کنم .(البته با یه روز تاخیر- دعا کنید)و اینم یه روایت ناب دیگه از حضرت ثامن الحجج علیه اسلام ، انشاءالله نوشتن روایت رو در پست بعدی هم ادامه می دم ،به من سر بزنید.

 زندگی بهتر و بدتر

در زندگی جمعی،بهترین و بدترین نوع رفتار چگونه است؟

علی ابن شعیب گفت:خدمت امام رضا(ع) رسیدم،به من فرمود:

ای علی،زندگانی چه کسی بهتر است؟

عرض کردم:سرور من !تو بدان آگاه تری.

حضرت رضا علیه السلام فرمود:

من حسن معاش غیره فی معاشه ؛ کسی که دیگری از پرتو زندگانی او زندگی خوبی داشته باشد.

زندگانی چه کسی بدتر است؟

عرض کردم شما بدان آگاه تری.

فرمود:

من لم یعش غیره فی معاشه ؛ کسی که در پرتو زندگانی او دیگری زندگی نکند.

ای علی ،ارزش نعمت ها را بدان که گریز پایند و از قومی دور نشوند که دگر بار نزدشان آیند.

کتاب التوحید،شیخ صدوق.

السلام علیک یا سید السادات الاعاظم ،یا احمد ابن موسی الاکاظم(ع)

بعد از سفر پر خیر وبرکت امام خامنه ای به حرم سوم اهل بیت شهر مقدس شیراز ،ششم  ذیقعده هر سال رو که در دهه کرامت و ما بین دو میلاد نورانی حضرت فاطمه معصومه (س) و امام رضا (ع) قرار میگیرد، بعنوان روز بزرگداشت شخصیت حضرت سید میر احمد ابن موسی (ع) – شاهچراغ – نامگذاری کردند و هر سال به همین مناسبت مراسم های مختلفی در سطح شهرمقدس شیراز و استان شهید پرور فارس برگزار می شود.در این پست مختصری از زندگی نامه ،فضائل و مناقب حضرت احمد ابن موسی (ع) رو خدمت شما بصورت مختصر ارائه میکنم و فردا در جوار حرم مطهرش دعا گوی همه شما بزرگواران خواهم بود.

فضایل و شخصیت حضرت احمد بن موسی(ع)

 حضرت سید امیر احمد علیه السلام ملقب به شاهچراغ(ع) و سید السادات الاعاظم فرزند بزرگوار امام موسی بن جعفر(ع) و برادر امام علی بن موسی الرضا(ع) است. در میان فرزندان حضرت موسی الکاظم احمد به کرم و جلالت و شجاعت و عبادت از همه امتیاز داشت .شیخ مفید رحمت الله علیه در کتاب خود به نام "ارشاد" می نویسد: «حضرت احمد بن موسی (ع) جلیل القدر، کریم و پرهیزکار بود و حضرت موسی بن جعفر(ع) او را  دوست و مقدم می داشت و مزرعه خود که معروف به "یسیره" بود به او بخشید. می گویند حضرت احمد بن موسی(ع) هزار بنده خرید و همگی را آزاد کرد.

بصیرت بی نقص و ولایت پذیری مطلق

علامه مجلسی در کتاب بحار الانوار جلد1، با توجه عظمت مقام و شخصیت ممتاز حضرت احمد بن موسی(ع) می نویسد:« پس از اشاعه خبر شهادت امام موسی بن جعفر (ع) مردم به خاطر جلالت و وفور عبادت، نشر شریعت و کرامات حضرت احمد بن موسی (ع) برای بیعت با او به عنوان امام هشتم اجتماع کردند، حضرت احمد بن موسی به منبر رفته و خطبه ای در کمال فصاحت و بلاغت بیان فرمودند سپس اظهار داشت:" پس از پدرم، برادرم رضا امام هشتم شیعیان و خلیفه به حق و ولی خداست و اطاعت او از جانب خدا و رسولش به من و شما واجب است پس از آن حضرت احمد بن موسی(ع) از فضایل و کمالات برادرش امام رضا (ع) سخن گفت، آنگاه شیعیان در حالیکه حضرت احمد بن موسی(ع) پیشاپیش آنها حرکت می کرد خدمت حضرت ثامن الائمه علیه السلام رسیدند و با آن حضرت بیعت کردند. امام رضا علیه السلام در حق برادرش احمد دعا نمودند و اظها رداشتند:" همچنان که حق را پنهان نداشته و ضایع نکردی خداوند در دنیا و آخرت تو را ضایع نگرداند."

شیراز از برکتش دارالعلم و دارالامان است و از وجود تابناکش طناز و بر فلک سرافراز است.
شخصیت والای این امیر بزرگوار در احادیث معتبر شیعیان چون خورشیدی فروزان جلوه گر است و انوار قدسی وجود مبارکش چون آفتاب، تابان است جایگاه منورش مظهر عشق و ایمان و شهادت است.
شیعیان و محبان اهل بیت رسالت پس از حضور با برکت امام هشتم علیه السلام در خراسان برای زیارت چهره تابناک امامت و ولایت از نقاط مختلف، به سوی ایران حرکت می کنند.حضرت احمد بن موسی (ع) نیز در همین سنوات (198-203 ه.ق) با جناب سید امیر محمد عابد و سید علاءالدین حسین(برادران ایشان) و جمع کثیری از برادرزادگان و محبان اهل بیت، به قصد زیارت حضرت رضا(ع) از مدینه حرکت می نمایند تا از طریق شیراز به طوس عزیمت کنند. در بین راه نیز عده کثیری از شیعیان به آنان ملحق می شوند. خبر حرکت چنین قافله بزرگی مأمون خلیفه عباسی را به وحشت انداخت. لذا امریه ای صادر نمود تا تمام حکام  بلاد مانع حرکت قافله بنی هاشم شوند.   

ورود به سرزمین فارس و شهادت:

 چون کاروان اهل بــــیت عصمت و طـهــارت و شیعیانشان به سرزمین فــــــارس می رسنـــد، مــــأموران خبـــــر ورود آن حـــــــــــضرت را بــــه « قتلغ» حاکم فارس می رسانند.

قتلغ که از دست نشاندگان مأمون عباسی بود لشکــری انبوه و کارآزموده را تجـهیز نمود و در هشت فرسنگی شـــیراز و در محــــلی به نام « خانه زنیان» راه را بر آن  کاروان بست. حضرت سید امیر احمد(ع) چون گروه کفار را که برای کار زار صف آرایی کرده مشاهده نمودند به همراهان خویش فرمودند:« این قوم ظالم به قصد ریختن خون فرزندان علی(ع) آمده اند، هرکس میل بازگشت به مدینه را داشته باشد و یا راه گریز از این مهلکه بداند، مختار است.» برادران، برادرزادگان و یاران که حضرت را در جهاد مصمم دیدند وفاداری خود را نسبت به ایشان ابراز داشتند.

بر اساس آنچه مورخان نوشته اند جنگ در چند نوبت در گرفت که بر اثر رشادت و شجاعت بی مانند سید احمد بن موسی(ع) و تهور یارانشان هر بار لشکر اشرار شکست خورده و عقب نشینی می کردند و جمــــعی از امامزادگان و شیعـــیان آن حضرت مجروح یا شهید می گشتند. ســپاهیان قتلغ که یـــارای مقـــاومت در خود ندیـــدند به مکر و خدعه پنـــاه آورده و شایـــعه وفات حــــضرت علی بن موسی الرضا(ع) را در میان یاران حضرت پراکندند و عده کمی را به مقابله فرستاده و افراد بسیار و کارآزموده را در پناهگاه های شهر پنهان و آماده نبرد ساختند. شیعیان که از خبر شهادت  امام رضا(ع) دلشکسته بودند بی مهابا بر مزدوران قتلغ حمله بردند و آنان را تار و مار ساختند و با تصور پیروزی وارد شهر شدند. اماستمگران که از قبل آماده  و در کمین بودند بر آنان تاختند و هرکدام را به وضعی به شهادت رساندند. حضرت احــــمد بن موسی(ع) با آن که ضربتـــی بر فرق مـــــبارکش خورده بود و زخم های کاری بر بدن داشتند همچنان با شــــجاعت مـــــی جنگیدند و از دشمن می کشتند تا به این مکان که اکنون تربت مقدس آن بزرگوار است رسیدند و از شدت جراحات به درجه رفیع شهادت نایل گردیدند.

جسد مطهر حضرت بعد از شهادت برای حفظ از تطاول دشمن به مشیت الهی از نظرها غایب گردید و بر مدفن آن حضرت کسی واقف نبود تا زمان سلطنت عضدالدوله دیلمی، که اهل ایمان مکرراً از حوالی محل شهادت مشاهده نور می نمودند به اطلاع حاکم شهر رساندند که چراغی در نهایت روشنایی در بالای تلی از خاک می درخشد و تا طلوع صبح نورافشانی می کند.

 او پــــــس از مشورت با علما و مشایـــخ زمان دستور داد محـــــل مــــزبور را شکافتنـــد تا بر لوحی از سنگ یشــــم رسیدنــد که بر آن نوشته بود« السید امیر احمد بن موسی الکاظم».
چون سنگ را برداشتند سردابی عمیق آشکار گشت، مشهور است که شیخ ابوعبدالله محمدبن خفیف معروف به شیخ کبیر که در تقوی و پرهیزگاری سرآمد عصر خود بود به سرداب مشرف شد. جسد مطهر آن حضرت صحیح و سالم و بدون تغییر و تبدیل در حالی که نوری بس شگفت از آن ساطع بود مشاهده نمودند و انگشتری در دست راست حضرتش یافتند که بر نگین آن منقوش بود« العزه لله احمد بن موسی». سپس عضدالدوله دستور داد تا بنایی شایسته بر مرقد مبارکش مرتب سازند.

                                                             یا شاهچراغ (ع)

مَن اَحَبّکُم فَقَد اَحَبَّ الله وَ مَنِ اعتصَمَ بِکُم فَقَد اِعتَصَمَ بِالله 

آستان مبارک امامزادگان همواره کانون تجلی انوار و برکات الهی بوده و مرقد پاک و مطهرشان معدن فیض و کرامت است. امامزادگان مقربان درگاه الهی اند و زائران برای نزدیکی به خداوند متعال و برآورده شدن حاجات به بارگاه ملکوتی شان متوسل می شوند. حضرت احمد بن موسی – شاهچراغ – علیه السلام فرزند بزرگ حضرت امام موسی بن جعفر علیه السلام و برادر بزرگوار حضرت امام رضا علیه السلام و عموی حضرت جواد علیه السلام ، صاحب معجزات فراوانند . برکات این شهید بزرگوار و سید السادات الاعاظم چون خورشیدی فروزان روشنگر دل های عاشقان و کرامات روشن تر از آفتابش گرمابخش جسم و جان نیازمندان است.

آنجاکه دل می شکند و نا امید و درمانده از همه جا با چشمانی گریان ودلی محزون به درگاه او متوسل می گردد ، آقا و سرور خویش  حضرت شاهچراغ را وسیلت می سازد، سراپای وجودش لبریز از نیاز می شود ودر طواف ضریح مطهرش پژواک استغاثه های خویش را در این فضای عطرآگین می شنود و چهره ملکوتی یار را بی پرده در تجلی آینه ها می نگرد، اشک شوق در چشمانش موج می زند و دل فریاد بر می آورد:

« السلام علیک یا سید السادات الاعاظم احمد بن موسی الکاظم »

مطالب مرتبط    چرا شاهچراغ

کتابنامه حضرت شاهچراغ(ع)

پای درس امام رئوف 3

برترین مردم کیستند و چه نشانه هایی دارند؟

از امام رضا(ع) درباره بهترین بندگان خدا پرسیده شد که آنان کیستند؟
امام علیه السلام فرمودند:کسانی که؛
اذا احسنوا استبشروا؛ چون نیکی کنند شاد شوند.
و اذا اساءوا استغفروا؛ وچون بدی کنند آمرزش خواهند.
و اذا اعطوا شکروا؛اگر چیزی به آنان داده شود، سپاس دارند.
و اذا ابتلوا صبروا؛چون گرفتار شوند صبر پیشه کنند.
و اذا غضبوا عفوا؛چون خشمگین شوند گذشت کنند(و مانع خشم خود شوند)

تجارب الامم –ابوعلی مسکویه رازی

قم سالهاست با نفسش زنده مانده است

پیدا کردن روایات زیبا از امام صادق(ع) چندان سخت نیست کافیه اولین کتاب معرفتی و دینی رو که دم دست دارید ورق بزنید،تا چندین حدیث و روایت زیبا از امام ششم(ع) پیدا کنید،در روایتی از امام محمد باقر (ع) دیدم که ایشان خطاب به فرزندشان امام صادق (ع) می فرمایند:«ای پسرم ،درجات و مراتب شیعیان را از اندازه روایات و میزان معرفت آنها بشناس.جرا که معرفت همان فهم و شناخت روایات است و از طریق همین فهم روایات مومن تا بالاترین درجه ایمان بالا می رود.»همانطور که مشاهده می کنید حضرت معیار درجه ایمان شخص رو شناخت روایات معرفی میکنند و اگر کسی در معارف دینی کاری به روایات نداشته باشد و معرفت خود را از منابع غیر حدیثی اخذ کند ، نباید انتظار صحت معرفت خود را داشته باشد،بنابراین ضمن تسلیت ایام شهادت صادق آل محمد(ع) حقیقت ایمان و حقیقت کفر رو از کلام امام صادق(ع) می آموزیم.

حقیقت ایمان

از امام صادق (ع) سوال شد:ای دانشمند،به من بفرمایید که کدام عمل نزد خدا با فضیلت تر است؟ فرمود:«مالا یقبل الله الا به»:آنچه خداوند بدون آن هیچ چیز را نمی پذیرد.

سوال شد:آن چیست؟فرمود «الایمان بالله الذی لا اله الا هو اعلی الاعمال درجه و اشرفها منزله و اسنا ها حظا.» ایمان به الله که جز او معبودی نیست،بالاترین و شریفترین مقام و بیشترین بهره را از اعمال دارد.

سوال شد:آیا درباره ایمان توضیح نمی دهید که آیا ایمان مجموع قول و عمل است یا آنکه قول بدون عمل است؟فرمود:«الایمان عمل کله و القول بعض ذلک العمل»ایمان همه اش عمل است و قول هم یکی از اعمال است.

امام صادق علیه السلام در جای دیگری  می فرمایند:ایمان عبارت است از اقرار زبانی و اعتقاد قلبی و عمل به جوارح....گاهی بنده مسلمان است قبل از اینکه مومن باشد.ولی تا مسلمان نباشد مومن نخواهد بود.پس اسلام قبل از ایمان است و شرط ایمان می باشد.

اصول کافی ،کتاب الایمان و الکفر.

حقیقت کفر

امام صادق علیه الاسلام می فرمایند:

معنی الکفر کل معصیه عصی الله بها بجهه الجحد والانکار و الاستخفاف والتهاون فی کل ما دق و جل.

منظور از کفر هر معصیت است که از روی جهد و انکار و سبک شمردن و خوار انگاشتن در هر مورد کوچک یا بزرگی انجام شود.

اصول کافی ،کتاب الایمان و الکفر.

در همین مورد امیر المومنین علی علیه الاسلام می فرمایند:آنچه در آیینه عمل مومن دیده می شود،تسلیم و یقین است و آنچه در مرآت عمل کافر مشاهده می شود،انکار و سرکشی اوست.چهره خارجی عمل ملاک نیست،روح آن اهمیت دارد که آیا منطبق بر روح بندگی وتسلیم خدا هست یا نه؛اگر بود ایمان و اگر نبود کفر است.

از خدا بترسید؛ از عواقب امور بپرهیزید؛ از خواب غفلت بیدار شوید! دوراندیش باشید؛ عواقب امور را بسنجید؛ عقبه‏هاى خطرناکى که دارید به یادآورید، از فشار قبر، عالم برزخ، مشکلات و شدایدى که به دنبال آن است غفلت نکنید! جهنم با اعمال و کردار زشت انسان روشن مى‏گردد.

اگر بشر با اعمال و کردار خویش آتش نیفروزد، جهنم خاموش است. باطن این طبیعت جهنم است؛ اقبال به طبیعت اقبال به جهنم است.

آنچه در عالم آخرت واقع مى‏شود چیزى است که در این دنیا تهیه گردیده است.

پیش از آنکه فرصت از دست برود چاره بیندیشید! شما جوانان رو به پیرى و ما پیران رو به مرگ پیش مى‏رویم.

هر نفسى که مى‏کشید، هر قدمى که برمى‏دارید، و هر لحظه‏اى که از عمر شما مى‏گذرد، اصلاح مشکلتر گردیده، ممکن است ظلمت و تباهى بیشتر شود.

تا نیرو و اراده جوانى دارید مى‏توانید هواهاى نفسانى، مشتهیات دنیایى و خواسته‏هاى حیوانى را از خود دور سازید.

قلب جوان لطیف و ملکوتى است و انگیزه‏هاى فساد در آن ضعیف مى‏باشد؛ لیکن هر چه سن بالا رود ریشه گناه در قلب قویتر و محکمتر مى‏گردد تا جایى که کندن آن از دل ممکن نیست.

توبه با لفظ اتوب إلى اللّه تحقق نمى‏یابد؛ بلکه ندامت و عزم بر ترک لازم است.

با خلق خدا حسن سلوک داشته، نیکو معاشرت کنید و با نظر عطوفت و مهربانى به آنان بنگرید.

با بندگان خوب و صالح خدا نیکى کنید.

کسى که دیگر مسلمانان از دست و زبان و چشم او در امان نباشند، در حقیقت مسلمان نیست.

اهانت به بنده خدا اهانت به خداست.

فرازهای برگزیده کتاب جهاد اکبر،حضرت امام خمینی(ره)،صفحه 68

سعید مطلق کیست؟

«سعید مطلق » کسیست که اصلاح جمیع صفات و افعال خود را بر وجهی نموده باشد که ثابت و پایدار بوده باشد از تغییر احوال ، در آنها خللی راه نیابد و از تبدّل ازمان متغیّر نشود و از شعله های مصائب و بلایا برقی به خرمن صبرش نرسد و از سیلاب محنت ها و «رزایا» رخنه در بنیان شکرگزاریش نشود، و خار و خس شبهات را به دامن اعتقادش دسترس نباشد؛بدکردن مردمان با او ، وی را از احسان و نیکوکاری باز ندارد و دشمنی نمودن دیگران با او در دوستی اش خلل نرساند.

و بالجمله،در پایداری و ثبوت اخلاق،قوّت نفس،بزرگی ذات و حسن صفات،به مرتبه یی رسد که اگر آنچه به ایّوب پیغمبر رسید، به او رسد، تغیّر در احوالش حاصل نگردد؛ و اگر بلاهای «برناس» حکیم بر او نازل شود، تبدّل در اعمالش نشود.بلکه کسی که گوی سعادت در ربود و او را سعادت واقعی نصیب گردید، چون فی الحقیقه داخل خیل مجرّدات می شود،از عالم جسمانیّات بالاتر می رود و دست تصرّف افلاک به دامن او نرسد و گرد تاثیرات ثوابت و سیّار بر چهره ی او ننشیند.نه سعد فلک در او تاثیر کند و نه نحسش ، نه قمرش را با او کاری باشد و نه شمسش را.

معراج السعاده ،ملا احمد نراقی باب اول ،فصل دهم صفحه 31

------------------------------------------------------------------------

نوشتار فاخر این پست روح انسان رو جلا می دهد ،امیدوارم که از درس های اخلاق اینچنینی بتوانیم بهتر و بیشتر بهرمند شویم،انشاءالله آخر هفته رو در جوار حرم ملکوتی حضرت فاطمه معصومه(س) خواهم بود و دعاگوی همه دوستان. دعا یادتون نره

پای درس امام رئوف

از امروز تا روز میلاد امام رضا (ع) تقریبا یک ماه باقی مونده ،با خودم فکر کردم بهتره به جای یک تبریک خشک و خالی در آستانه میلاد، این چند وقتی رو که باقی مونده چند روایت و حدیث ناب ازمحضر امام رضا (ع) ،عالم آل محمد ذکر کنم و با هم به بازخوانی معارف نقل شده از این امام رئوف بپردازیم،انشاءالله که شما بازدید کنندگان محترم هم بپسندید.

روایت اول

امام رضا(ع) چه ویژگی هایی را شایسته انسان مومن می داند؟

مومن ،مومن نیست مگر آنکه در او سه خصلت باشد:

سنتی از پروردگارش،سنتی از پیامبرش(ص) و سنتی از امامش.

فاما السنه من ربه فکتمان السر؛سنت از پروردگارش راز پوشی است،

واما السنه من نبیه فمداراه الناس؛و اما السنه من ولیه فالصبر فی الباساء و الضراء؛

اما سنت پیامبرش مدارا با مردم است و سنت امامش شکیبایی در سختی و تنگ دستی است.

منبع :تاریخ قم،ترجمه حسن بن علی قمی