بعضی وقت ها باید به وقایع پیش رو چشم دوخت و فکر کرد ، سکوت عجیبی که بخشی از آن ناشی از سردرگمی است  …

آهااااااااااااااای ملت بپذیرید، مذاکره به معنی بده بستان است !

ولی رفقا مهمه که چی بدیم و چی بگیریم ،این روزها ذوق زدگی روزنامه ها از سفر هیئت آلمانی و فرانسوی و... به نظرم خنده داره ،البته خنده ای تلخ ،تلخ تلخ ، خیلی تلخ ...

نمی دونم چرا متن پر از نقطه چین شده ،ما ترجیح داده ایم که هم سانتریفیوژ بچرخد و هم چرخ زندگی مردم ولی امیدوارم چرخ غیرت ملت از حرکت نایستد ...

با خودم می گم به گزارش (دویچه وله) باید بخندم  ولی ناخودآگاه  به فکر فرو می روم ...

ولی خسته بودیم و یاران هم دل به نانی گرفتند شمشیر ما را  

گزارش دویچه وله آلمان از حضور احتمالی مک دونالد در ایران

این پایگاه در گزارش خود تحت عنوان «آیا تهران هم صاحب مک‌دونالد می‌شود؟» حضور مک‌دونالد را نشانه‌ای از پایان انزوای ادعایی ایران دانسته و با مقایسه‌ای معنادار و البته تحقیر آمیز میان جمهوری اسلامی و شوروی سابق می‌نویسد؛ «در سال 1990 زمانی که کمپانی «مک‌دونالد» نخستین شعبه‌اش را در میدان پوشکین مسکو افتتاح کرد، بیش از 30 هزار نفر ساعت‌ها در برابر در ورودی آن برای خرید همبرگر و سیب‌زمینی سرخ‌شده صف کشیدند. تا چند هفته پس از آن نیز مأموران پلیس هر روز باتوم به دست مسئول حفظ نظم صف چندین کیلومتری مقابل این رستوران بودند.70 سال انزوای اقتصادی موجب شده بود تا شهروندان شوروی سابق عطشی فراوان برای چشیدن طعم فرهنگ غربی، در قالب همبرگر و سیب‌زمینی سرخ‌شده هم که شده، داشته باشند.در اکتبر همان سال مک‌دونالد نخستین شعبه خود در چین را نیز افتتاح کرد. رستوران مک‌دونالد در شهر شنژن، یکی از مناطق تجاری آزاد چین، قرار داشت.با راه افتادن مک‌دونالد در چین و شوروی، بخشی از فرهنگ آمریکا وارد دو کشوری شده بود که درهایشان تا سال‌ها به روی فرهنگ غرب بسته مانده بود... آیا آنچه که در سال 1990 در چین و روسیه رخ داد، در سال 2015 در ایران نیز رخ می‌دهد؟ آیا مک‌دونالد که در کنار کمپانی‌هایی نظیر استارباکس به ‌نمادی از فرهنگ آمریکا در جهان تبدیل شده، راهی به شهرهای ایران خواهد یافت؟» 

این روزها که حادثه بیداد می کند دل از فراق روی تو فریاد می کند

اگه دور و برمون رو خوب نگاه کنیم ،خیلی چیزا روشن می شه عالم با سرعت هر چه تمام تر داره به سمت ظهور حرکت می کنه و مسافرای کشتی دارن سوار می شن .

اصلا معلومه ما کجاییم ؟ با خودمون چند چندیم ؟ اصلا دقت کردید.

 اخوی به کی داری تبریک می گی !!! برادر خاکریز رو اشتباهی گرفتی !!!  

  (من مکرّر گفته‌ام راجع به این مذاکرات و [مسائل‌] هسته‌ای و امثال اینها؛ حرف زیاد زده‌ایم و آنچه باید بگوییم، گفته‌ایم لکن همه توجّه داشته باشند - هم مسئولین سیاست خارجی ما، هم مسئولین گوناگون دیگر، هم نخبگان جامعه - یک ملّت اگر نتواند از هویّت خود، از عظمت خود، آن‌چنان که هست، در مقابل بیگانگان دفاع بکند، قطعاً توسری خواهد خورد؛ بروبرگرد ندارد. باید قدر شخصیّت و هویّت خود را دانست. بیانات در دیدار جمعى از معلمان و فرهنگیان سراسر کشور)

افغانستان ،مصر ، سوریه ، عراق ،یمن ... کمپ دیوید ...آره کمپ دیوید ،یه جای خوش آب و هوا در 100 کیلومتری شمال واشینگتن نمی دونم این رفقای عرب همسایه ما اونجا چیکار می کنن ،حتما یه مهمونی دیگه دور هم جمع شدن تا با کمک اوباما مشکلات جهان اسلام  رو حل کنن.

خدا قبول کنه .این تصاویر من رو به اوج عصبانیت رسونده برای همینه دارم بی نظم و بی قاعده می نویسم .اما مهم نیست بزارید بدون هیچ قاعده قانونی توی این بل بشوی جهان، عصبانیتم رو خالی کنم ...

نه.... بهتره مودبانه و بدون عصبانیت بگم ...

اصلا بزارید خواهش کنم ... نه آقا اصلا التماس می کنم .

رفقا ! فرزندان انقلاب ! سروران معظم ! کارگزاران محترم و معزز سیاست خارجه نظام ! ما به مذاکرات با گرگها خوش بین نیستیم .شما حرف ما رو خوب می فهمید .میشه این جمله رو چند بار بخونید (یک ملّت اگر نتواند از هویّت خود، از عظمت خود، آن‌چنان که هست، در مقابل بیگانگان دفاع بکند، قطعاً توسری خواهد خورد؛ بروبرگرد ندارد.)

آقا می گه برو برگرد نداره ! توسری خواهد خورد !دقت کردید.

(من نمیفهمم مذاکره در زیر شبح تهدید چه معنایی دارد؟ مذاکره کنیم زیر شبح تهدید! مثل اینکه یک شمشیری بالای سر [ما باشد]. ملّت ایران این‌جوری نیست؛ ملّت ایران مذاکره‌ی زیر سایه‌ی تهدید را برنمی تابد. چرا تهدید میکنند؟ چرا غلط زیادی میکنند؟ بیانات در دیدار جمعى از معلمان و فرهنگیان سراسر کشور)

ولی خسته بودیم و یاران هم دل به نانی گرفتند شمشیر ما را ...