به بهانه اکران فیلم سینمایی طلا و مس

هفته گذشته فیلم سینمایی طلا و مس به همت نهاد رهبری دانشگاه علوم پزشکی شیراز در حضور کارگردان و چند تن از عوامل فیلم در یکی از سینما های شهر مقدس شیراز اکران شد، بنده هم موفق به تماشای فیلم شدم.

به ذهنم رسید که در وبلاگ چند نکته ای در مورد این فیلم بنویسم...

1-بعید می دونم که کسی در مورد خوب بودن این فیلم شک کنه، اما این خوبی مطلق نیست بلکه در روزگاری که دیدن یک فیلم غیر آبکی در سینمای ما آرزوی همه دوستداران این هنرصنعت شده ،قطعا تماشای فیلم طلا و مس لذت بخش خواهد بود.

2-سید رضا طلبه جوان مشهدی به شوق دیدار استاد اخلاقی که وصف او را بسیار شنیده با خانواده اش به تهران می آید و در نهایت حوادث فیلم به گونه ای رقم می خورد که او هیچگاه نمی تواند استاد را ملاقات کند.داستان فیلم  برای طلبه ها و بطور کلی بچه مذهبی ها جذاب و دیدنی خواهد بود.

3-طلا و مس بعد از فیلم " زیر نور ماه" دومین فیلم سینمایی است که بطور خاص زندگی یک طلبه را نشان می دهد و جالب اینکه تهیه کننده هر دو فیلم آقای منوچهر محمدی است.تهیه کننده محترم در توجیه عدم اظهار محبت سید رضا به همسرش می گوید: "منظور ما این نیست که طلاب علوم دینی در این مسئله مشکل دارند بلکه منظور اصلی ما تمامی مردانی هستند که در اظهار محبت به همسر کوتاهی می کنند(نقل به مضمون)"   جالب اینکه تهیه کننده عزیز قشری از جامعه را برای نمایش این ضعف انتخاب کرده که به گمان بنده - که دوستان طلبه زیادی دارم- تنها مشکلی که در زندگی این بزرگواران دیده نمی شود همین اظهار محبت و عشق به همسرو زندگی است .

در فیلم ناتوانی سید رضا در برقراری ارتباط صمیمانه با همسرش به گونه ای به تصویر کشیده می شود که در ابتدای فیلم بیننده با خود می گوید این چه دین و مذهبی است که نسبت به یک همسر مهربان و وفادار این چنین بی توجه است.اما با پیشرفت داستان این مسئله قدری تلطیف می شود و در پایان داستان بهبود می یابد و شکل واقعی خود را می گیرد.

4-ماجرای درس اخلاق استاد تهرانی نیز بصورت ضمنی در فیلم پیگیری می شود و چند نکته اساسی و در خور توجه برای همه جوانان را توصیه می کند که به نظر من لب کلام استاد اخلاق فیلم توجه دادن به این نکته است که دوست داشتن و عشق ورزیدن به هر چیزی در این دنیا فقط باید بخاطر خدا باشد.استاداخلاق تاکید می کند که همه چیز را نمی شود توی کتاب ها پیدا کرد. در زندگی لحظه های هست که دیدن شان و تجربه کردن شان هزار بار آموزنده تر از خواندن کتاب و نشستن سر کلاس است.

5-من این فیلم را واقعا پسندیدم و به همه دوستان هم توصیه می کنم که به تماشای فیلم بروند، هرچند تلخی خاصی در فیلم نهفته است. ولیکن بیننده (خاصه از نوع مذهبی آن)ارتباط فطری عمیقی با فیلم برقرار می کند و از آن دسته از فیلم هایی است که ارزش دیدن را دارد.