به نظر شما مشکل کجاست ، در تئوری همه چیز جور درمیآد، یک شریعت همه جانبه که برای جزء ترین مسائل مطروحه در یک جامعه اسلامی برنامه داره، از سیاست و اقتصاد و فرهنگ گرفته تا شخصی ترین مسائل مثل مسواک زدن و رعایت بهداشت فردی .

شاید یک حرف این باشه که این مسائل هنوز بصورت مدون در کشور ما وجود نداره ، پس پیشنهاد اول اینه که بریم بطور مثال تئوری های اقتصاد اسلامی - ایرانی رو تدوین کنیم. همین الان بنده نزدیک به سی چهل مرکز مختلف رو می شناسم که روی این مسئله کار کردن و هر چی که بخواهید در این حوزه تولید فکر شده ، نه اینکه کار تازه ای باشه ، نخیر !!! از ابتدای شکل گیری انقلاب این مسئله مطرح شده و عده ای هم روی اون کار کردن و نتایج خوبی رو هم بدست آوردن . در سایر حوزه ها هم کم و بیش از نظر مکتوبات و محتوا مشکل چندانی نیست،پس از لحاظ نرم افزاری هر چند هنوز جای زیادی برای کار کردن هست اما بهانه ی خوبی برای توجیه مشکلات موجود در عرصه های مختلف کشور خاصه حوزه مربوط به مدیران اجرایی نظام نیست. از لحاظ سخت افزاری نیز به اندازه ای که کار راه بیفته در طی این سی ساله در نقاط مختلف کشور بطورپراکنده امکانات فراهم شده ، اصلا منظورم این نیست که بگم امکانات کافیه .نه ! در این زمینه هم هنوزجای  کار بسیار زیادی وجود داره ، اما ادعای بنده این است که ما از امکانات موجود کشور در حوزه های  نرم افزاری و سخت افزاری استفاده و بهره لازم رو نبردیم ، بنابراین اشکالات مورد بحث بهانه های خوبی برای توجیه کمبود های موجود نیستند.

می دونم که با این مقدمه مفصل سر شما به درد آوردم ،اما خداییش جا داره که در مورد این موضوع با هم کمی اختلاط کنیم، با این مقدم خواستم سر بحثی رو باز کنم که سالهاست برای من و عده ای ازدوستانم دغدغه اصلی بوده و هست، می خواهم فارغ از سخت افزار و نرم افزار در مورد مقوله انسان افزار یا همون نیروی انسانی مورد نیاز یک جامعه دینی صحبت کنم ، شاید بگید این حرف ها به تو چه ربطی داره ، تو سر پیازی یا ته پیاز؟!!!  راستش! پارسال آخرین باری که دکتر رو در اتاقش ملاقات کردیم ، روی وایت برد کوچک انتهای اتاقش نوشته بود « درد را از هر طرف که بخوانی درد است.»

اگه اجازه بدید می خوام با صراحت بگم که ما توی این مملکت آدم مسلمون کار بلد، کم داریم.

یه چند وقتی میشه که درگیر کارهای اداری در سازمان ها و ادارات مختلف شدم، خوبه بدونید که بخش اعظم نیروهایی که در این سازمان ها و نهاد ها مشغول فعالیت هستند ،به پیری نزدیک شدند و سی سال خدمت شان رو به پایان است و بطور طبیعی در این سنین یک نوع روحیه محافظه کاری پیدا می شود و سازمان ها نیز برنامه ای برای جذب نیرو های جدید نداشته و تراکم نیروی عجیبی وجود داره.از طرف دیگر انتخاب و انتصاب افراد نیز شدیدا به انتظارات سیاسی گره خورده و به جرات می تونم بگم که در خیلی از جاها  بحث خداترسی و خلوص و اخلاص در فعالیت ها به کنار رفته . این افراد کاملا حرفه ای هستند و خوب می دونند که چگونه از بالاترین و ارزشمند ترین امکانات ، موهن ترین وضعیت رو بسازند. حالا با این وضعیتی که بنده ترسیم کردم ،جایگاه آدم هایی که از تخصص لازم  در همه زمینه ها برای اداره جامعه اسلامی برخوردار باشند ، کجاست؟ وحتما باید به این نکته هم توجه کنید که گفتم جامعه اسلامی نه هر جامعه ای....

می بخشید سرتون درد آوردم ولی یادتون بمونه که « درد رو از هر طرف که بخونید درد است.»