9 روز با  ره بر

1- هنگامی که شکوفه های نارنجی و صورتی حافظیه در یک صبح دل انگیز بهاری، میزبان مسافر شیراز می شوند، باید هم بی قرار شوند از حضور یک حافظ شناس و حافظ خوان حرفه ای...

«مردم فارس اهل قال نیستند؛ این را آدم احساس می کند. گفته می شد مردم فارس اهل حالند؛ منظورشان این بود که اهل کار نیستند. بنده می گویم نه، اهل حالند، یعنی اهل قال نیستند؛ والّا بحمداللّه اینجا خیلی اهل کارند؛ مردم فارس اهل قال نیستند، اهل گفتن و جنجال کردن و مردم را به خود متوجه کردن نیستند؛ این باید یک جوری جبران شود. در گذشته هم حافظ می گوید:
من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و مقال عالمی میکشم از برای تو
از نفس فرشتگان ملول می شود. قال و مقال عالم را هم که می پذیرد، برای او می پذیرد. آدم می بیند این روحیه همچنان در شیراز هست؛ اهل قال و مقال و به رخ کشیدن و تظاهر کردن نیستند. اما استعداد خیلی زیاد ست که از این استعدادها باید استفاده شود.»(دیدار با مدیران استان )

2- خنده ماهتاب
پیر عشقی، شباب را مانی
جوهر التهاب را مانی
ای شکوه همیشه دریا
آبی روح آب را مانی
بر سرت تاج سبز یاسین است
کوثری، در ناب را مانی
ای حضور نهان ز مرغ چمن
در رگ گل، گلاب را مانی
در شبستان زندگانی من
خنده ماهتاب را مانی
ای رخت مصحف رسول سحر
رهبر انقلاب را مانی
او سراپا کتاب عرفان است
تو کلید کتاب را مانی
ای بلوغ هزاره گل سرخ
غیرت بوتراب را مانی
سید عارف خراسانی!
مهر زیر نقاب را مانی
در دل گمرهان شب باور
تیر سرخ شهاب را مانی
تو در آیینه شقایق ها
غزل آفتاب را مانی
راز سربسته کتاب دلی
احدی، شعر ناب را مانی
وقتی شعرخوانی اش تمام شد، آقا گفتند: آقای ده بزرگی اگر مخاطب این شعر بنده نبودم بدونید خیلی تحسین تون می کردم. غزل زیبایی بود، فقط عیبش همونی است که عرض کردم. احد ده بزرگی گفت: شما بزرگوارین...البته این معنای ولایت به طور...که آقا گفتند: دیگه تفسیر نفرمایید! واقعیت را گفتم...جمعیت می خندید، آقا هم.