نشانه های ایمان حقیقی

اگر انسان واقعا کسی را دوست داشته باشد و اتفاقا به یاد او بیفتد یا کسی نامش را بیاورد،تغییر حالی در انسان پیدا می شود .به عنوان مثال ، وقتی اسم امام زمان (عج) را می شنود، احساس می کند به همان اندازه ای که نسبت به ایشان معرفت  و علاقه دارد دلش تکان می خورد و تغییر حالی در او پیدا می شود.هر قدر انسان معرفت  و محبتش بیش تر باشد، تغییر حال بیش تری در او ظاهر می شود.یکی از مصادیق مهم این قاعده، یاد خداست .

کسانی که خدا را به عنوان یک عظمت بینهایت می شناسند و این معرفت در دلشان وجود دارد، بسته به درجه معرفتشان، به هنگام یاد خدا حالشان تغییر می کند.این همان است که در آیات کریمه قرآن با تعبیراتی از قبیل خشیت، خوف، وَجَل و مانند اینها از آن یاد شده است.

آیه دوم سوره مبارکه انفال بر این امر صحه می گذارد که :( انما المومنون الذین اذا ذکر الله  وجلت قلوبهم).اولین نشانه مومن واقعی آن است که وقتی یاد خدا می شود یا خودش به یاد خدا می افتد، دلش می لرزد.ما هم می توانیم خودمان را بیازماییم تا بدانیم که چقدر این نشانه در ما وجود دارد. (وجل) حالت لرزش و تکان است.اگر چنین حالتی نباشد، انسان چه بیاد خدا باشد ، چه نباشد برایش فرقی نمی کند.بنابراین نمی شود گفت ایمان واقعی به خدا دارد. پس اولین اثر ایمان این است که هنگام توجه به خدا تغییر حالی در درون انسان پیدا شود.

پی نوشت -------------------------------------------------------

منبع مطلب فوق درس اخلاق استاد فرزانه،حضرت آیت الله محمد تقی مصباح یزدی در جمع عده ای از طلاب و دانشجویان در سال 78 می باشد.