عراق در سال 1920 میلادی در بین النهرین از به هم پیوستن سه ایالت بصره، بغداد و موصل از دولت عثمانی منفک و تحت قیمومت انگلستان بوجود آمد. از زمان استقلال تا 1958 حکومت عراق پادشاهی بود اما با کودتای « عبد الکریم قاسم » رسما حکومت جمهوری در عراق آغاز شد. با به قدرت رسیدن « حزب بعث » دولت«عبد الکریم قاسم» در سال 1963، با کودتای « عبد السلام عارف » سرنگون شد.مدتی بعد هواپیمای عارف سقوط و منجر به مرگ او شد ، سپس « عبدالرحمان » برادر وی به قدرت رسید .اما حکومت او توسط کودتایی که گروه « البکر – صدام » ترتیب دادند، سقوط و به این ترتیب حزب بعث در سال 1968 به قدرت رسید که متعاقب آن حسن البکر رییس جمهور عراق شد.

در آستانه جشن ژوئیه 1978 که هر ساله به مناسبت آغاز حکومت بعثی ها در عراق برگزار می شود و قرار بود « اتحاد عراق و سوریه » با ریاست جمهوری حسن البکر و معاونت حافظ اسد به عنوان کشور واحد اعلام گردد. اما با اعلام نا مناسب بودن وضعیت مزاجی حسن البکر و کناره گیری از قدرت در سال 1980 برابر با 24 تیر ماه 1358 « صدام حسین » به ریاست جمهوری عراق رسید و پست دبیر کلی حزب بعث و رییس شورای فرماندهی عراق را از آن خود کرد، که تا همین چند سال قبل ادامه داشت.

خیلی جالبه که بدونید حزب بعث را اول بار دو نفر مسیحی پایه گذاری کردند ، سپس سه دانشجوی عراقی که در سوریه مشغول به تحصیل بودند آن را بعنوان سوغات برای عراقی ها به ارمغان آوردند.

« الوحده، الحریّه، الاشتراکیه » سه شعار حزب است ، الوحده نشانگر وحدت اعراب در سایه ناسیونالیسم عرب است.الحریه به معنی آزادی و الاشتراکیه منش اقتصادی سوسیالیستی آن است، نکته جالب ترآنکه مووسسان حزب به رغم مسیحی بودن ، اسلام را بعنوان دین مشترک کشورهای متحد عربی معرفی می کردند.  

توجیه حزب بعث عراق برای حمله به ایران 

« امه عربیه واحده ، ذاته رساله خالده » یک امت عرب با یک رسالت تاریخی جاویدان ، این شعار از جمله شعارهای رژیم اشغالگر بعث بود، که پس از آزادی مناطق اشغالی ایران توجه هر ناظری را به خود جلب می کرد، شعار « الوحده ، الحریه ، الاشتراکیه » شعار دیگری بود که گویای سه رکن اساسی ایدئولوژی حزب بعث است. وحدت، آزادی، سوسیالیسم .منظور از وحدت ، وحدت عربی است، منظور از آزادی، آزادی اعراب از غیر اعراب است و سومین عنصر در واقع نوعی توتالیتریسم عربی خاص بعثی ها است.آنچه بعثی ها از ابتدا در پی آن بودند توسعه طلبی و کسب و افزایش قدرت این حزب بود .غالب ایدئولوژی ها و مشروب های جدید  غیر اسلامی  طرح شده در سرزمین های عربی را  نیز اعراب غیر مسلمان پایه گذاری کرده اند.میشل عفلق از طراحان و تئورسیین های این عربیت خاص است.عربیتی که اسلام را نیز زیر قومیت قرار می دهد و چنانچه لازم باشد از آن استفاده می کند، چنانچه ضرورت اقتضا کرد محو می شود.از نظر میشل عفلق رسالت تاریخی اعراب این است که بار دیگر عصر امویان و عباسیان را تجدید کنند و این تنها زیر پرچم حزب بعث امکان پذیر است. به نظر عفلق ناسیونالیزم عرب ، چنان وسیع است که اسلام را نیز در بر می گیرد. بنابراین این ایدئولوژی حزب بعث مثل انواع ایدئولوژی های غرب جدید براساس  جدایی مذهب از سیاست قرار داده شده است و سران این حزب بر آن بخصوص در مقابل با انقلاب اسلامی تاکید و صراحت دارند. مثلا سعدون حمادی وزیر خارجه عراق مدت کوتاهی بعد از شروع جنگ تحمیلی تاکید کرد ایدئولوژی ما « حزب بعث » براساس جدایی دین از سیاست است و ما نمی توانیم امور سیاسی را با امور مذهبی یکی کنیم .از ناحیه شخص صدام نیز مطالب مشابهی اظهار شده است. «همه پیامبران از ملت عرب برخاسته اند و خداوند اصرار داشته است که نماینده او در زمین یک عرب باشد، ملت عرب منبع همه پیامبران و مهد تمدن بشر می باشد» صدام سحر گاه ششم مهر ماه 1359 پس از دریافت تلگرام یکی از فرماندهانش در حالیکه  تصور عدم تصرف سریع خرمشهر را نداشته ، پیامی فرستاد و ضمن آن اعلام کرد:« نیرویی مسلح هم اکنون محمره (خرمشهر) مروارید شط العرب ، را به تصرف در آوردند. شهری که امروز لباس عزا را از تن بیرون کرد و لباس عربی ، یعنی پیروزی پوشید» اما مردم خرمشهر همان ها که توسط بعثی ها مردم عربستان و طرفدار عراق خوانده می شدند مقاومتی را سازماندهی کردند که بیست روز بعد صدام مجبور شد .بدون اعتنا به پیام فوق اعتراف کند برای تصرف هر سانتی متر در خرمشهر بایستی خسارت فراوانی بپردازد و رژیم بعث بعد ازاینکه خرمشهر آزاد شد بلافاصله مجبور شد تقاضای صلح بدهد.

یاد و خاطره شهدای مقاومت مردمی خرمشهر گرامی باد.