وقتي او آمد جانها تازه شد ،
همچون روحي تازه در کالبدي مرده ،
با گرماي نفسها و کلام يک منجي ،
زمستان بهار شد ،
انقلاب شد.

کجاست احياگري که احياي ما کند ؟
زمين رنجور شده !
نفسها به شماره افتاده ،
خون در رگهاي انسانيت يخ بسته ،
آدمها ، زمين و زمان ، همه چشم براه اند ،
چشم براه وعده خدا ،
چشم براه يک منجي ...

اليس الله بصبح قريب .